"Bonen: veelzijdige, smakelijke en voedzame peulvruchten voor een evenwichtige en duurzame voeding".
De boon, bekend als de "boon" of "coco", is een eenjarige plant uit de familie van de peulvruchten. Hij komt oorspronkelijk uit Midden- en Zuid-Amerika, maar wordt nu overal ter wereld verbouwd. Ze zijn een uitstekende bron van eiwitten, vezels, vitaminen en mineralen, waardoor ze niet alleen lekker maar ook zeer voedzaam zijn.
Ze zijn gemakkelijk te kweken in de moestuin of in grote potten op het terras of balkon. Ze zijn een eiwitrijke peulgroente en geschikt voor vele menu's. Dwergbonen zijn compacte planten die laag bij de grond blijven, terwijl stokbonen staken nodig hebben. De peulen en bonen kunnen verschillen in kleur en smaak, en de rassen zijn divers. Iedereen houdt van bonen, bestel ze nu, dan oogst u ze volgend seizoen in uw tuin.
Kenmerken van bonen
Bonen zijn eetbare peulvruchten, rijk aan voedingsstoffen en vezels en kunnen in verschillende vormen worden gegeten, zoals vers, gedroogd of in blik. Ze zijn er in verschillende kleuren, vormen en maten, elk met hun eigen kenmerken.
Ze zijn een uitstekende bron van plantaardige eiwitten, vezels, ijzer, calcium, kalium en B-vitaminen. Bovendien hebben ze een lage glycemische index, wat betekent dat ze langzaam suiker afgeven in de bloedbaan, wat helpt om de bloedsuikerspiegel stabiel te houden. Er zijn verschillende soorten bonen, waarvan de meest voorkomende zijn :
Zwarte bonen zijn rijk aan vezels en antioxidanten, en worden vaak gebruikt in Mexicaanse gerechten. Kidneybonen zijn eiwitrijk en worden vaak gebruikt in Creoolse en Cajun-menu's.
Witte bonen zijn rijk aan eiwitten, vezels en foliumzuur, en worden voortdurend gebruikt in Italiaanse maaltijden.
Pintobonen zijn rijk aan eiwitten, vezels en ijzer en worden vaak gebruikt in de Mexicaanse en Zuidwest-Amerikaanse keuken.
Groengekleurde bonen, ook wel groene bonen genoemd, zijn rijk aan vitamine A en C, en worden meestal rauw of gestoomd gegeten.
Naast hun gezondheidsvoordelen zijn bonen ook gemakkelijk te bereiden en kunnen ze in allerlei gerechten worden gebruikt, zoals soepen, stoofschotels, salades, burrito's en chili con carne. Bonen in blik zijn handiger en sneller te gebruiken, terwijl gedroogde een vrij lang week- en kookproces vereisen, maar vaak goedkoper zijn.
Anderzijds bevatten bonen ook essentiële aminozuren, die nodig zijn voor groei en herstel van lichaamsweefsel, en sporenelementen zoals mangaan, koper en zink.
Er zij echter op gewezen dat bonen antioxidanten zoals lectines en fytaten produceren, die de opname van voedingsstoffen kunnen remmen en spijsverteringsproblemen kunnen veroorzaken. Om het gehalte aan anti-nutriënten te verminderen, raden de deskundigen van Bakker aan ze te weken voor het koken en ze te eten met voedingsmiddelen die rijk zijn aan vitamine C om de opname van mineralen te verbeteren.
Wel moet worden opgemerkt dat het lichaam van sommige mensen dit niet kan opnemen, zodat allergiesymptomen kunnen bestaan uit jeuk, koorts, zwelling van de lippen of keel, en ademhalingsmoeilijkheden. Dus, als u denkt dat u allergisch bent voor deze groenten, ga dan naar een gezondheidsdeskundige voor een diagnose en behandeling.
De diversiteit van bonenrassen
Bonen zijn peulvruchten in vele variëteiten, elk met hun eigen kenmerken en culinaire toepassingen.
Sperziebonen, of liever snap beans, zijn onrijpe bonen die worden geoogst voordat de bonen binnenin te ontwikkeld zijn. Ze worden vaak gestoomd, gesauteerd of in salades gegeten.
Boterbonen daarentegen hebben een ovale vorm en een gele of groene kleur. Deze romige texturen worden vaak gebruikt in stoofschotels en stoofschotels.
Zwarte bonen komen oorspronkelijk uit Latijns-Amerika en worden veel gebruikt in de Mexicaanse en Zuid-Amerikaanse keuken. Ze worden vaak gebruikt in soepen, stoofschotels en salades vanwege hun donkere kleur en fluweelachtige textuur.
Kidneybonen zijn een fundamenteel ingrediënt in veel Amerikaanse en Tex-Mex gerechten, zoals chili con carne en burrito's. Ze zijn licht melig en hebben een milde smaak.
Pintobonen worden eveneens gebruikt in de Tex-Mex keuken en hebben dezelfde smaak als rode bonen. Ze zijn een must voor stoofschotels of soepen.
Witte bonen, ook bekend als cannellini bonen, hebben een romige textuur en een milde smaak. Ze worden vaak geserveerd in stoofschotels en soepen, maar ook in salades.
Borlottibonen, ook bekend als cranberrybonen, worden vaak gebruikt in stoofschotels en soepen, maar ook in salades vanwege hun melige textuur en milde smaak.
Flageoletbonen komen oorspronkelijk uit Frankrijk en hebben een fluweelachtige textuur en een milde smaak. Ze worden gebruikt in gestoofde gerechten, salades en soepen.
Mungbonen, ook bekend als groene snijbonen, worden vaak gebruikt in de Aziatische keuken en hebben een knapperige textuur en een milde smaak.
Inheemse Japanse adzukibonen, hebben een bloemige textuur en een zoete smaak. Ze worden gebruikt in desserts, zoals gebak en ijs.
Elke soort peulvrucht heeft zijn eigen voedingswaarde, maar over het algemeen zijn bonen rijk aan eiwitten, vezels en essentiële vitaminen en mineralen. Ze zijn niet te duur, daarom adviseren de experts van Bakker om ze aan veel maaltijden toe te voegen om de voedingswaarde te verhogen.
Methoden voor het planten en oogsten van bonen
Om te beginnen moet de grond worden voorbereid. Het is belangrijk een zonnige plek te kiezen met goed gedraineerde grond. Is de grond kleiachtig, voeg dan zand en compost toe om de kwaliteit van de grond te verbeteren.
Voor het zaaien raden de botanici van Bakker aan de zaden 6 tot 8 uur in water te laten weken om de kieming te versnellen. Ze moeten worden geplant op een diepte van ongeveer 3 tot 4 cm en op een afstand van ongeveer 10 tot 15 cm van elkaar. Ze kunnen in rijen of in potten worden gezaaid, afhankelijk van uw voorkeur.
Bonen zijn klimmers en hebben steun nodig om te groeien. U kunt ze het beste in de buurt van latwerk, palen of hekken planten, zodat ze kunnen blijven hangen. U kunt bijvoorbeeld dwergbonen gebruiken die geen steun nodig hebben als u een kleine tuin hebt.
Als ze eenmaal uitgelopen zijn, geef ze dan regelmatig water om de grond vochtig te houden. Mulchen van de basis van de planten is ook een manier om te voorkomen dat er onkruid groeit en om vocht in de grond te houden.
De oogst van deze planten hangt af van een aantal factoren, zoals de geteelde bonensoort, het productiegebied en de weersomstandigheden. De oogst begint gewoonlijk 60-70 dagen na het planten, wanneer de peulen beginnen te rijpen en van kleur veranderen. De bevordering van de nieuwe peul is afhankelijk van regelmatige oogsten. Deze prachtige peulvruchten kunnen worden opgeslagen, vers of ingevroren voor later gebruik.
In gematigde streken worden bonen meestal geoogst van de late zomer tot het vroege voorjaar. In warmere gebieden kan dit eerder in het seizoen. In koudere gebieden kan de oogst echter worden uitgesteld tot de temperaturen warm zijn.
Het is belangrijk de bonen op het juiste moment te plukken om de kwaliteit en de smaak ervan te garanderen. De peulen moeten stevig zijn, maar niet hard, en moeten worden geplukt voordat ze beginnen uit te drogen of te verkleuren. Als ze te lang aan de plant blijven, kunnen ze taai en bitter worden, wat hun kwaliteit en voedingswaarde vermindert.
Ten slotte varieert de timing van de bonenoogst afhankelijk van de bovenstaande factoren, maar voor een succesvolle oogst moeten de planten zorgvuldig in de gaten worden gehouden en moet tijdig worden geoogst om de beste resultaten te verkrijgen.
Onderhoudsvereisten voor bonen
Het onderhoud van bonen speelt een belangrijke rol bij het garanderen van een goede en overvloedige oogst.
Ten eerste moet de grond goed gedraineerd en belucht zijn. Bakker-telers raden aan de grond rond de bonen regelmatig los te maken om onkruid te verwijderen en de grond te beluchten.
Ook regelmatig water geven is belangrijk, vooral in hete en droge periodes. Dit moet gebeuren aan de voet van de planten, bij voorkeur vroeg in de ochtend of laat in de avond om overmatige waterverdamping te voorkomen.
Qua bemesting hebben ze een voedselrijke bodem nodig om te groeien en een overvloedige oogst te produceren. Compost of organische meststof toevoegen aan de grond vóór het planten is essentieel. Vervolgens kan tijdens het groeiseizoen ongeveer om de 15 dagen vloeibare meststof worden toegevoegd.
Om ziekten en plagen te voorkomen, moeten de kokosplanten regelmatig worden gecontroleerd en moeten aangetaste delen worden verwijderd zodra ze worden ontdekt. De meest voorkomende ziekten zijn wortelrot, stengelrot en grauwe schimmel. De meest voorkomende plagen zijn bladluizen, mijten en slakken.
De voordelen van het telen van bonen
Bonen kunnen het risico op chronische ziekten zoals diabetes type 2, hartziekten en sommige soorten kanker helpen verminderen. Ze helpen ook het cholesterolgehalte te verlagen en verbeteren de spijsvertering dankzij hun vezelgehalte. Ten tweede voorkomen ze bloedarmoede door hun ijzergehalte. Ze zijn gemakkelijk te bereiden en kunnen worden gebruikt in vele smakelijke recepten, van salades tot hoofdgerechten.
Bovendien zijn ze goedkoop en kunnen ze het hele jaar door worden gegeten, waardoor ze een praktisch en voordelig voedingsmiddel zijn om aan uw dieet toe te voegen. Bovendien zijn bonen rijk aan plantaardige eiwitten, waardoor ze een gezonde keuze zijn voor mensen met een vegetarisch of veganistisch dieet. Het eten ervan kan de gezondheid verbeteren en een positief effect hebben op het milieu doordat u minder vlees eet.
Daarom is het een zeer duurzaam gewas omdat ze stikstof in de bodem vastleggen, wat helpt om de bodem te bemesten voor volgende gewassen.
